«Ο πρωθυπουργός της πυρκαγιάς»

«Ο πρωθυπουργός της πυρκαγιάς»!! Με αυτόν τον χαρακτηρισμό θα περάσει πλέον στην Ιστορία ο Κ. Καραμανλής. Αλλά και το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ ως κατ’ εξακολούθηση εμπρηστές. Και δικαίως, αφού για άλλη μια φορά αποδείχθηκε ανεπαρκής ο κρατικός μηχανισμός στους τομείς πρόληψης και κατάσβεσης των πυρκαγιών.

Η πληρότητα και η αξιοπιστία των μέτρων προστασίας των δασών της χώρας, έχουν θυσιαστεί ήδη από το 2005 στο βωμό της δημοσιονομικής σταθερότητας και της μη επανόδου της χώρας στο καθεστώς επιτήρησης που μας είχε επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση πριν από δυο χρόνια. Δυστυχώς η καταστροφή έγινε και η ζημία είναι ανεπανόρθωτη.


Θα χρειασθούν πολλά χρόνια για να επανέλθει η χλωρίδα και η πανίδα στα επίπεδα που ήταν πριν τις πυρκαγιές και υπό την προϋπόθεση ότι οτιδήποτε ξαναβλαστήσει δε θα ξανακαεί.

Στη περίπτωση της Πάρνηθας αυτό δε θα γίνει ποτέ! Το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος είναι το ίδιο σημαντικό όπως ο πολιτισμός, η υγεία και η παιδεία του λαού. Απαιτούνται μεγάλα ποσά για τη οργάνωση της αντιπυρικής πολιτικής και προστασίας. Δυστυχώς εδώ και δεκαετίες οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δίνουν μόνο ψίχουλα.

Έχουν περικόψει τις δαπάνες υλικοτεχνικής υποδομής για την πυροπροστασία και διαθέτουν αστρονομικά ποσά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, πρωθυπουργικά αεροσκάφη, συνόδους τύπου ΟΑΣΕ, εφήμερους ολυμπιακούς αγώνες και φιέστες τύπου Γιουροβίζιον, ενώ ταυτόχρονα χαρίζουν εκατομμύρια ευρώ στις ποδοσφαιρικές ομάδες. Την τελευταία δεκαετία δαπανήθηκαν μόνον 300 εκατομμύρια ευρώ για τη θωράκιση της χώρας απέναντι στις πυρκαγιές, που αποτελούν όχι απλώς μια πραγματικότητα, αλλά μια εθνική τραγωδία. Απεναντίας ξοδεύθηκαν περίπου 100 δισεκατομμύρια ευρώ λόγω υποτιθέμενων στρατιωτικών απειλών και της παρουσίας στρατιωτικών δυνάμεων έξω από τη χώρα μας.

Οι κυβερνώντες δε βλέπουν ότι οι πυρκαγιές αποτελούν ένα άλλο είδους πολέμου, που όχι μόνο επιβαρύνει τον προϋπολογισμό, αλλά αφήνει στην κυριολεξία (και όχι μεταφορικά) καμένη γη. Όπως προαναφέρθηκε η καταστροφή έγινε. Το κύριο μέλημά μας από δω και πέρα είναι το πρόβλημα της αναδάσωσης και του αποχαρακτηρισμού των καμένων δασικών εκτάσεων. Δυστυχώς υπάρχει «νόμιμος» τρόπος να αποχαρακτηρίζονται και να εξαιρούνται από την αναδάσωση και την προστασία της δασικής νομοθεσίας. Είναι τα λεγόμενα «παραθυράκια» των νόμων. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για τη οικοδόμησή τους. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρεται η πυρκαγιά της Ραφήνας το καλοκαίρι του 2005. Κάηκαν συνολικά 10.600 στρέμματα, αλλά αποχαρακτηρίστηκαν και εξαιρέθηκαν από την αναδάσωση 2300 στρέμματα λίγους μήνες μετά τη καταστροφή!!

Τι έχουν να απαντήσουν για αυτά οι αρμόδιοι υπουργοί;;